Zwanger ondanks PCO-S dankzij kunstmatige inseminatie: "Ik heb nooit de hoop opgegeven om mijn droomkind te krijgen."
Sarah is 27, woont in Berlijn en kreeg jaren geleden de diagnose PCO-S. Desondanks is ze nu gelukkig zeven maanden zwanger – via kunstmatige inseminatie met behulp van een spermadonatie. Hier deelt de single Mom by Choice de ups en downs die ze meemaakte tijdens haar kinderwenstraject.
Matilde Hansen
Een kind krijgen: Dit was altijd al een grote wens van Sarah. In 2019 kreeg ze echter de diagnose polycytair ovariumsyndroom, kortweg PCO-S – en werd ook insulineresistentie vastgesteld: Allemaal factoren die een natuurlijke zwangerschap bemoeilijken of verhinderen. Voor Sarah stortte haar wereld in. "De diagnose trok letterlijk de grond onder mijn voeten weg. Ik had geen partner op dat moment en mijn hele familieconcept werd door elkaar geschud."
De kinderwens van Sarah werd echter nog groter door de nieuwe situatie. "Mijn eerste gedachte was: Wat zijn mijn opties nu? Tijdens mijn onderzoek stuitte ik al snel op de term Single Mom by Choice. Ik had het gevoel dat dit iets voor mij kon zijn." Via een YouTube-video leerde Sarah over spermabanken en dat deze optie legaal is in Duitsland. Ze bleef onderzoek doen, las blogs en websites: "Termen als vruchtbaarheidskliniek, spermabank of kunstmatige inseminatie waren nog nooit ter sprake gekomen in mijn leven."
Het was fijn om te weten er niet alleen voor te staan en dat veel mensen moeten vechten voor hun baby.
Voor Sarah was het duidelijk dat zij haar kinderwens zou verwezenlijken met behulp van een spermabank. "Het is de veiligste manier. Het is hygiënisch en gecontroleerd. Ik heb geen vertrouwen in particuliere aanbieders die alleen sperma willen bieden via de daad zelf. Ik wilde de donor niet ontmoeten of actie met hem ondernemen."
Sarah werd gesteund door haar omgeving – zowel privé als op het werk. Na maanden van onderzoek nam ze haar jongere zus, met wie ze een nauwe band heeft, in vertrouwen met haar plan. Naarmate de tijd verstreek en de onderzoeken liepen, bracht Sarah ook haar naaste familie en een collega van haar werk op de hoogte: "Iedereen heeft mij vanaf het begin gesteund, mij begeleid naar afspraken of voor mij ingevallen op het werk. Ik voelde me altijd erg goed opgevangen en er waren nooit negatieve opmerkingen." Ze vond ook steun online. "Het heeft me goed gedaan dat ik mijn verhaal kon delen op Instagram en met gelijkgestemden. Het was fijn om te weten er niet alleen voor te staan en dat veel mensen moeten vechten voor hun baby."
Ik wil vrouwen aanmoedigen en zeggen: Geef de hoop niet op!
"Termen als spermabank, vruchtbaarheidskliniek en kunstmatige inseminatie waren opeens onderdeel van mijn dagelijks leven."
In oktober en november 2020 en februari 2021 kreeg Sarah telkens één inseminatie (IUI) - de meest gebruikelijke vorm van kunstmatige inseminatie - maar alle drie de pogingen hadden geen succes. "Het was hetzelfde donorsperma, dezelfde medicatie, een vergelijkbare cyclus. Ik was elke keer euforisch, voelde elk teken van mijn lichaam aan als iets positiefs, overinterpreteerde het ook en brak mezelf mentaal door al het overdenken. Ik heb gehuild en getwijfeld." Sarah nam een pauze, liet haar lichaam rusten en nam afstand. "Zo vond ik mezelf weer meer. Maar de kinderwens bleef."
In augustus 2022 onderging Sarah haar eerste IVF (in vitro fertilisatie), een vorm van kunstmatige inseminatie. Het resultaat: Slechts één bevruchte eicel - en die nestelde ook niet. De vorige donor was al niet meer beschikbaar voor IVF hier, dus koos Sarah een nieuwe. "Dat was weer positief spannend. Ik ging te werk volgens verschillende criteria. Zo is iedereen in onze familie groot. Ikzelf ben 1,90 meter. Verder moeten hij en zijn familie gezond zijn, want we hebben gevallen van kanker in de familie gehad. Een medewerker van de European Sperm Bank vat het samen: Ik was niet op zoek naar een perfecte match, ik was op zoek naar een ideale donor zodat ik een gezond, actief en levendig kind op de wereld kon zetten."
Sarah legde toen al haar eieren in één mandje en begon in de volgende cyclus met ICSI (intracytoplasmatische sperma-injectie). Twee blastocysten – 5 dagen oude bevruchte eicellen – werden in Sarah geïmplanteerd, één bleef over. Sarah: "En dat is mijn klein wondertje vandaag!"
Bij intracytoplasmatische sperma-injectie (ICSI) wordt het sperma in het laboratorium rechtstreeks in de eicellen geïnjecteerd.
"Mijn kinderwens opgeven was voor mij geen optie"
Zwanger worden – ondanks alle obstakels is deze wens eindelijk in vervulling gegaan voor Sarah dankzij kunstmatige inseminatie. "Mijn kinderwens opgeven was voor mij geen optie! Ik heb altijd geweten: Ik stop niet totdat ik zwanger ben en mijn kind is geboren." Maar de afgelopen jaren zijn zeker niet vergeten. "Ik wil vrouwen aanmoedigen en zeggen: Geef de hoop niet op! Ik heb meer dan tweeënhalf jaar gevochten, veel geld, tijd, tranen en kracht geïnvesteerd. Nu ben ik zwanger en het was het allemaal waard. Het is altijd makkelijk gezegd aan het einde, maar ik ben de gelukkigste zwangere vrouw ooit!"
"Ik wil ook andere vrouwen aanmoedigen"
Alleenstaande moeder Sarah kijkt uit naar haar leven met een kind. "Ik kan niet eens zeggen waar ik het meest naar uitkijk. Ik wil een goede moeder zijn voor mijn zoon. Hem de wereld tonen, hem familietradities meegeven en er zelf een bedenken. Hem laten voelen dat hij perfect is zoals hij is. Ik en ook de rest van de familie, wij zijn zijn veilige haven. Als ik dat kan doen, dan ben ik geslaagd."
Sarah heeft haar reis stap voor stap afgelegd en is haar kinderwens nooit uit het oog verloren. Ze heeft ook een optie voor de toekomst als alleenstaande moeder: "Er zijn meer ingevroren, bevruchte eitjes opgeslagen in mijn vruchtbaarheidskliniek – voor het geval er ooit een broertje of zusje moet komen."
Polly heeft een betaalde samenwerking met de European Sperm Bank.